Bütün uyarılara rağmen, kavim günahkâr ve vefasızdır.
Bu kavmin yüreğini ancak Allah değiştirir.
Hezekiel 36.
Bir kavim göçtü yönünü bilmeden
Kondu yanıp söneceği topraklara
Ya da kumullara…
Kayaları yonttu kendi suretinde
Yıkılmaz sandığı asnama sığındı
Sunakta döktü kanını mahlûkun
Âleme sığamadı bengi azametiyle
Ve aldandı kavim
Kibrin büyüsüne, şehvetin sıcaklığına
Hurufat kuleleri devrilirken üzerine
Madde çözüldü iğne ucunda kıvrıldı
Zaman ki tek nefeslik ezgisi Tanrı’nın
Kustu siyanürü bulutların gölgesinde
Köklerinden koptu kavim
Aczin aynası: İnsanlık tarumar oldu
Yalnız Ad’ı kaldı sayfalarında göğün