şu güzellik denizin en mavi olduğu yerden
rüzgâr nefes nefese ırmak ses sese koşar bak
ondan koynundan hiç çıkmak istemez balıklar
şu şirinlik gülüşlerin en hüzünlü olduğu yerden
gelinler kına dağına gitmeden ağlamaz biliyorum
ondan eylülün saçlarına hep kına yakarlar
şu sessizlik güllerin en kırmızı olduğu yerden
bahara âşık olan mevsim eylülde vuslat bulur
ondan ölümü şeb-i arus bilir âşıklar
şu karanlık göğün en siyah olduğu yerden
kâbe dokunur ona bir de müzzemmile tutkun derviş
ondan geceyi iple çeker dumanlı dağlar
şu aydınlık güneşin öptüğü en güzel yerden
bunu günebakan çiçekleri bilir bir de göçmen kuşlar
ondan gökyüzüne çıkmak ister hep uçurtmalar