Gördüm İstanbul’u
Kar beyaz bulutlar içinde
Koca Sinan siluetiydi
Masmavi fosfora belenmiş etekleri
Sonsuz esin deniziydi yüzü
Gördüm İstanbul’u
Su gibi
kıpır kıpır
ve ışıklar içinde
Öyle sevmiş
öyle sevmiş ki Sinan
Durup dinlenmemiş
okşamış elleriyle Yeditepe’yi
Taşa su vermiş
Elleriyle dantel dantel işlemiş
Çiniler, sırçalar şehrinde
Sevkedip binlerce dehayı
Mermere ruh üflemiş İstanbul demiş
Kendi elleriyle yontmuş kenti
Öyle ışığa kesmiş değdiği her yer
Döndüm yüzümü ‘firuze nehre’
Gözlerim tüm meneviş
Işıklarla oynaşırken mavi hercai
Bütün bir İstanbul’un
gözlerim olsun gördükleri