Ferhat Öksüz

I.şimdi çoğul bir hüzündür gözlerin bütün zamanlarınen esrik yalnızlıklarında. halkın da böyledir.ezilmiş üzümlerin tiyekleri gibidir çoğu zamanyırtık kalmış fotoğraflardan kalma eksik hükümler.ağzının...

I.uzun bakmaklar süslüyor şimdi camekânlarıcaddelerin hüzün yüklü asfaltlarını kalabalıklar.bir tren düşüyor yâdına kent düşkünlerinin uzak mıuzak, saatleri suya düşüren bir akşamdan.cevabı olmayan...

I.susuyoruz bir acının kıyısında hep susuyoruzve düşünüyoruz bize biçilen her şeyi geleceğin terkisindebizi avutmuyor sıcacık bir gülüşü yamalı çocukların,hayatın tozunu almış yaşlıların...

I.bir çift göz örerdi anneler hüma kuşlarınagergef gergef. açılırdı sinemalar kapı önlerinealabildiğine yazlık. ve kumrular süslerdicami önlerini, martılar rükûya ererdi akşamüstübir başka...

“külden bir ağzım vardı mermilerden önce”* I. kaç sisli sokak gezdim arka arkaya arka arkaya kaç insan içinden geçtim ki yoktu gördüğüm...

I. gökyüzünün görmediğim başka bir hali de varmış sanki dişimi kırarcasına sıktığım bambaşka bir hali uzağında çok uzağında kalan soluk bir ışığın kıvranışı avunuşudur dediğim bir...

I. Uzun bir zaman boyunca akan kir ırmağı Ölüm zekâtıdır yalnızlığımın, duvar dibinde;

“başkalarının hakkımda bilmedikleriyle geçinirim ben !” • peter handke I. bir karanlığın alacasındayım...

I. Kırılırken avuçlarımda hüznün rengi; Henüz ayaklanmamış bir çocuk resmi geçer, Gözyaşlarımın direncinden. Umut; burada eski bir türküye boyanır, Ve dağılır kulağımın öykülerine, Güneş batarken. Gece olunca sayıklarım karanlık...

I. Oturmuşum kendi içime, gül topluyorum kül dalından, Gece ayazından ürperiyor aytaşı, onu gölgeliyorum… Kaleiçi gibi savunulmuş gözlerim, dışarda erik ısırığı- -tadında bir bahar ağıyor, can ağrılarıma. Denektaşım anlamıyorken...

I. Suların çekildiği denizlerdedir efkâr, Güz, yüzümün sarardığı göçle, eskide... Ve içimde gizlidir kenti eviren rüzgâr, Nuh'u arayan o tufan şimdi nerdedir. Tarihin sessizliğinde ölümdür sezilir, Tabiat incinir zulümle, gülüm...

I. Değildi o karanlık duvarlar ki; Uzun yol türküleriyle sağırlaşan, ve camdan bakınca dağın ardına, Koygun vadilere uyarlayan kendini, İlkyaz çiçeklerini güze çoğaltan. Kimdi ay ile giydirip sessizliğini, Bir fırtına sağaltan...

I- Yol, sabırdan yoğrulmuş bir Eyyub'tu kağnımda. Akşamın arka kapısından damlayan gözlerimin üstüne Hüthüt'ler uçmuştu ansızın zeytin dalından Yaralar açılmış, kan değmişti Yüreğimin hiç bitmeyecek olan ayazına. II- Ve işte yakamozu...

I. Dağlıyorum artık yaralı bir çocuğun, Göz göre göre tükenen çaresine. Dilimde Ömer’in yeminleri, Ve yüzümde Filistin anneleriyle. - Çoğalıyor Kudüs tükendikçe. II. Zeytin Dağı’nda gözler, Aksa’ya baktıkça Çocuklar gökyüzünde ebâbilleri özler Ve o...