Şiraze

izin verme yüreğine gizlediğinin yitmesine yazdıklarımı hüzün tatlandırsa da Nietzsche umutsuzluğundan eser yok inan, senin olduğun yerde kırılmış...

geceyi sabaha bağladıklarında durdu tren kaybettiklerini bulmaya gelmişlerdi kuzeye o günlerde korku evlerin damında yer etmiş cesaret memleket değiştirmişti. trenler...

Seni sevmek ne kadar zormuş meğer, valizimin yükü bile bu sevgiyle dolup taştı düşlerin en güzelinde çıktın karşıma...

benim bildiğim Ankara sarı ve kuraktı üstelik karasaldı bozkır düşmüş...

yanıma gel seni seveyim o kadar seveyim ki her gören

BB King’in gitarıyla titremiş zemin Memphis‘te Sonny Boy mızıkasını ağlatmış o gece Arkansas‘ta yıl 1973

gitme, kaybolursun bisikletini alır, yüzünden tebessümü çalarlar bir ömür nasıl heder edilir bekleyerek,...

sen denetimsiz ve usturupsuz, asi ve özgür; sevilmeyi tevâzû ile bekledin Şirâze gözlerinden dökülen yakarışın değerini biçemeyenlere olsun ahlar üç adımlık kafeste yaşadın hep, birinden çıkarıp...

Şirâze’den Şirâze’ye saklı mektuplar çocuk oldum bugün yaşımın rakamsal değerini hafızamdan silip dünyanın tadına baktım ucundan, tırtıklar gibi toz pembe pamuk şekerini bulutlar arasından kırpınca güneş gözlerini,...

sorma ‘iyi misin’ diye, hiç iyi değilim bu kargalar susmuyor Şirâze. biliyor gibiler gizlediklerimi, sildiklerimi, sezdiklerimi, terkettiklerimi, bitirdiklerimi, yitirdiklerimi... ben’deki sen’i, her gün biraz daha kuytularıma...

sana gözlerim ol diyorum, bir seninle göreyim, olmuyorsun sana sözlerim ol diyorum, buram buram sen döküleyim, dilime sus çekiyorsun sana yüreğim ol diyorum, her...

ne dediğim değil ne demediğim önemli başlamak istersin yeniden üzerini çizip yaşanmışların, unutmak pek mümkünmüş gibi sorgulamaktan kendini alamazsın, ‘nerede hata yaptım’ aranışıyla yürürsün yabancı...

ric’at en çok ne zaman özler insan Şirâze? yaşlandığında mı, yaralandığında mı; yoksa kendisine yabancılaştığında mı? ya da her şeyin bittiğini ve “anlam” denilenin sadece...

güçlü olmak artık beni yoruyor Şiraze, herkese karşı dimdik olmak... bir çınar gibi asırlara direnebilecekmişim gibi görünmek... liman olmaktan yoruldum Şiraze, artık ben de ağlamak...

yeniden başlamak kandırmacasına inandık             bu yüzden yanlış üstüne yanlış bütün yaptığımız yerlebir etmek istiyorum bu sürgit boş hayatı, kurulu düzene karşı bir direniş benimkisi her gün...

demedi deme aynadaki sen değilsin bardağıma bakıyorum hep, içinde dolanan buz parçalarına; Lana yanımda oturuyor, Suzet karşımda; hiçbir sözün teselliye yetmeyeceğini bildiklerinden mekândan taşan                                                                                                                                               kuru...