Şiraze

yükte hafif pahada ağır da olsahiçbir şeyi biriktirmiyorumpullar, kartpostallar, fotoğraflar…iplerini kopardım geçmişimindolansın dursun uzay boşluğundabütün yaşanmışlarhiçbir şeyi sakınmıyorumsenin dışında

biriktirilmiş öykülerim gecelerini aydınlatacak bir kandilim hükmet diye sınırları çekilmemiş bir memleketim var seni bekleyen Şirâze’m düşündüklerimizin...

şiirleri harp meydanı şairin kandili aşk benim de sensin bazen yavaşlar hayat sollayıp geçersin, bazen sen...

izin verme yüreğine gizlediğinin yitmesine yazdıklarımı hüzün tatlandırsa da Nietzsche umutsuzluğundan eser yok inan, senin olduğun yerde...

benim bildiğim Ankara sarı ve kuraktı üstelik karasaldı bozkır düşmüş arka sokaklarına, kimseler de uğramazdı  aç köpekler, terkedilmiş...

yanıma gel seni seveyimo kadar seveyim kiher görenbir kadın bu adamı çok sevmiş desin

BB King’in gitarıyla titremiş zemin Memphis'te Sonny Boy mızıkasını ağlatmış o gece Arkansas'ta yıl 1973 bu iki fenomenden habersiz topraklarda...

gitme, kaybolursun bisikletini alır, yüzünden tebessümü çalarlar bir ömür nasıl heder edilir bekleyerek, nasıl katili...

sen denetimsiz ve usturupsuz, asi ve özgür; sevilmeyi tevâzû ile bekledin Şirâzegözlerinden dökülen yakarışın değerini biçemeyenlere olsun ahlar üç...

çocuk oldum bugün yaşımın rakamsal değerini hafızamdan silipdünyanın tadına baktım ucundan, tırtıklar gibi toz pembe pamuk şekerinibulutlar arasından kırpınca güneş gözlerini, utanıp...

daha ne olsun, mutsuzluğunkıyısında yaşamak bubuhur yakarak, tütsü koklayarakve üstüne çiğ düşmüş, sis çökmüş günlerin...

sorma ‘iyi misin’ diye, hiç iyi değilim bu kargalar susmuyor Şirâze biliyor gibiler gizlediklerimi, sildiklerimi, sezdiklerimi, terkettiklerimi, bitirdiklerimi, yitirdiklerimi... ben’deki sen’i, her gün biraz daha kuytularıma...

sana gözlerim ol diyorum, bir seninle göreyim, olmuyorsun sana sözlerim ol diyorum, buram buram sen döküleyim, dilime sus çekiyorsun sana yüreğim...

ne dediğim değilne demediğim önemli başlamak istersin yeniden üzerini çizip yaşanmışların, unutmak pek mümkünmüş gibi sorgulamaktan kendini alamazsın,...

ric’at en çok ne zaman özler insan Şirâze? yaşlandığında mı yaralandığında mı yoksa kendisine yabancılaştığında mı? ya da...

sorma ‘iyi misin’ diye, hiç iyi değilim bu kargalar susmuyor Şirâzebiliyor gibiler gizlediklerimi,sildiklerimi, sezdiklerimi, terkettiklerimi,bitirdiklerimi, yitirdiklerimi......