Ömer Çelik

Öğretmenler odasının kapısının karşısında, yapacağım şeyin utancını şimdiden tüm ağırlığıyla duyarak dikiliyorum. Kopya çekerken – geçecek kadar – , ana avrat söverken – karşımdaki...

Otobüse bindiğimizden beri, ikide bir, çaprazımızda oturmuş kitap okuyan adama kayıyor dikkatim. Onu bir yerlerden tanıdığıma eminim. Hafızamı şöyle adamakıllı karıştırmaya, işe yarar çıkarımları...

S…… Köyü’nde, şimdilerde yazdan yaza kısa süreliğine uğranılan, bakımsız bir evin kapısının hemen önünde, ailesinden başka ziyaretçisi bulunmayan, bir zamanlar birlikte yaşadığı köy ahalisi...

“Ben ona isterse kalabileceğini söyledim. Eğer düşündükleri doğru olsaydı, bunu söylemezdim. Öyle değil mi? Tam da kendinden bekleneceği gibi düşünüyor. Zaten Feriha da hiç...

Telefonumu maşa tutarcasına ürkek ve elimin ucuyla tutarken zihnimle kalbimin el sıkışmasını bekliyorum. Bir yandan da kızıyorum bu halime. Aldığım her kararın arifesinde, kararın...

Boş bir kafede oturuyorum. Masamda tuğla büyüklüğünde bir kitap var. Bu kitabı yanımda gezdirdiğime göre kültürlü biri olmalıyım. Merakla etrafta dolaşıyor gözlerim. Kafenin duvarlarında...

“Her şey insanla güzel… Anlamlı, değerli…”  Bunu boş odanın ortasında dikilirken mırıldanıyor. Oda, yıllar sonra hatırlanınca, üzüntüyle artık pek bir şey ifade etmediği fark edilen...

Saatime bakıp vaktin yaklaştığını fark edince, sevmediğim, yapışkan bir arkadaş gibi yakından tanıdığım ve tanıdığıma pişman olduğum ağrının karnıma girdiğini hissediyorum. Gözlerimi kapatıp derin...

Baba Mahmut’un sigara içişi kanlı bir dövüşü andırıyor. Sert yumruklara dayanamayan izmaritin cansız bedeni kısa sürede yere yığılıyor. Oturduğu sedirden aniden kalkıyor, derin bir nefes...

“biz elektrikçi kısmı karanlıkta güreşiriz, ölüm tellerde ıslık çalar gözümüz pektir” Karmaşıklığı düstur edinmiş raflara çekidüzen verirken, her yere sinen arsız tozu kovmaya çalışır ve...

On dakikadır önümdeki İngilizce paragrafla boğuşuyorum. Kelimelerden bazıları uzaktan el sallıyor,bazılarıysa onları tanımamam için sırtlarını çeviriyor. Ortaya çıkarttığım cümleler, basamakları yer yer çürüyerek kırılmış...

Kar taneleri kendilerini adeta yere atıyor. Bir yastıktan etrafa saçılan pamuklar gibi sarıyorlar her yanı. Vedat, camdan dışarı bakarken “Yeryüzünün gökyüzüne oranla ne kadar...