Semra Saraç

yeni çiziliyor yüz dolunay şekilleniyortohumundan çiçeğe açılıyor sahnenizdirim evi doğa galerisi şenleniyoryüzlerce varlıkla gösterime buyurdunuzAyşeler Afşinler; huşlar kuşlarkutlu olsun ömrünüz

sonsuzluğun senfonisi bestelenirçalışan saatlerdeyarışında yarılışında çekirdeğinkoroya katılmış ağaçlarda sarkaçlardahür ve esir dönen çarklardacoşkulu kuşkucu çilekeşipek gömlekleri koşturan hırpani gömleklereve hırpani gömleklerde haykıra...

sonsuzluğuna sürdüğün yıldızlar ışıl ışılsonsuzluğundan sürdürdüğün yıldızlar ışıl ışılsamanyollarından süreyyalarındanevrenin büyüklüğünden büyüklük taşıncaoluyorum taşın altındaki karınca varlık kıyısında küçücük...

Evde kal kardeşimDünyada,Şimdiki Zaman yasak sevdaDar gelir sokaklaraYenilgi üzerinden yürümeyelimSokak sokak cadde caddeYitik umutlara Evde kal sevgilimEllerinden yakalanmış bir...

Gelsin gelsin aşkıyla Mecnun ...

sunuyorum gözlerimi gökyüzüne anlayabilirsiniz hiçten doğmuyor yağmurlar yürüme düşkünlüğünden ayaklarımın anlayabilirsiniz hiçten doğmuyor yollar    süren zamanın sürgünü sürükler...

26 Ağustos Pazartesi akşamı gelmiş olan mesajı okudu: “Hâl-i perişan olarak ‘gamzedeyim deva bulmam’ diye kendime sitem ettim.’’

gözetleme kulesindeyken bu bilinçyapmacıksız davranabilsin görelimgörürken gözlemlendiğini gözlerimgördükleri artık ne kadar doğal? doğrudan bir sis, doğrudan bir mavi filtregüneşime,...

26 Ağustos Pazartesi akşamı gelmiş olan mesajı okudu: “Hâl-i perişan olarak ‘gamzedeyim deva bulmam’ diye kendime sitem ettim.’’

gözetleme kulesindeyken bu bilinç yapmacıksız davranabilsin görelim görürken gözlemlendiğini gözlerim ...

Asli zenginliğinin kurnası korneası görüşüyle daha ne olsundu insan yoğunluğuyla sinir uçlarının yorgunluğuyla hassas reseptörlerinin Büyüteç tutar yere gökyüzüne yıldızlar kadar ateş...

Bu hâlde ne yazacağımı sanıyorum ya da hiçbir şey sanmıyorum. Sadece öylesine dokunuyorum klavyeye, parmaklarımın nereye götüreceğini merak ederek. Olanca suskunluğum ve dilsizliğimle nereye götürebilir...

Güneş özgür ve güryansımalarla taşladı insanıçehremizde çok yıllar yaralı nasıl öldüğümüzü nehir söylüyorgömüldüğümüzü halkası sönen taşbütün söylevleri ülkesizlik üstünekaranlıklardaki...

–Dur! Sözünü bırak! –Anlamadım? –Sözünü bırak! Yaz şuraya bir iki satırda öyle git. –Acelem var kardeşim durdurma, öyle hızlı akıyor ki zaman...

varoluşa karşı hayranlık saçılıyor gün ışıklarından gözlerimizden ama birden ağaçlıklı yollarda

İnsanca yaşamak yükünü omzundan atalı insana dağ dağ gibi yaraları insanın hiç...