Semra Saraç

Yazar, yazarken birden onun sesini duymuş gibi yazmayı bıraktı. Kapı açılıp “Kalbin kalbim olsa’’ deyişi kulaklarında yankılandıysa da, ne kapı açıldı ne o geldi....

Yazı yazarken o sırada ansızın aklıma gelen bir ressamın, ismini hep duyduğum fakat görmediğim ünlü bir tablosuna bakmak için duruyorum. İçimden söz verir gibi...

Gün geliyor bir gün öyle bir an oluyor, bütün zamanları içinde toplayabilen bir an, sisleri dağıtan, perdeleri aralayan bir an, o an içinize baktığınızda...

Aklına gitmek geldi. Ayakkabılarına baktı, boyaması gerekiyordu, vazgeçti. Aklına gitmek geldi. Saçları bugün hiçte güzel durmuyordu, vazgeçti. Aklına gitmek geldi. Fazla güneş var, hafif rüzgâr var,...

Zamanı ihmal ettikleri doğru kansız açmıyor çiçek dirilerin hatırı olmadığından ölüler onca çok onca çok dostça değil bakan düşmanca onca çok yaşamı esirgeyen yası yeğleyen yasaklayan sevinçleri üç...

mezarlar görüntüden öteyi verir ve ölümden uzayan uçurum açığıyla okyanus düşünürüz güneşin devamı karşı kıyı kurşunsuz kuş ve düş olasılığımız sağ uzam ölülerimiz ölümlerimiz solda evren dolusu kırılacak sürahi susuzluğu...

Ses: Bekleniyorsun. Bekliyor musunuz, hâlâ bekliyor musunuz? Oysa ben çoktan bırakıp gideceğinizi sanmıştım. Saatler toplanıp gitmiş, defalarca günün ışıkları toplanıp gitmiş, gelen gitmiş ve gelen...

“Çok uzun zaman sonra buraya döndük. Ve burası da çok fazla çöl şimdi. Aldığını bir daha geri vermeyen zaman, hükmünü icra etmiş her bir...

İşaret konaklarında zaman ve işaret konaklarıydı zaman kuşlara konup kalkar kuşlar saatlerden gidemez bir yana kuleler yara alır taş devri kuleden düştüğünde taş Koşup yetişemez geçmişe yelkovan onun için tarihtir...

                                               ...

şimdi dudaklarımda sıcak bir sözcük eksik çokça taş ağzımda yumuşak dil sana fazla dünya fazlasıyla yaş, fazlasıyla ah-kan pençende çırpınan yükselttiğin koltuklardan ağıt ağıt...

taşmış şehrin kanı makineli tüfeklerdendünyanın gözlerine vurmuş kırmızı balıklaryaralı kırmızı balıklar ölü kırmızı balıklarher açıktan her kıyıdandolarlar gözlerine herkesin kimse görmezgörmez kimse kan gölünün...

Okuyorsunuz: “OF, YA!’’ Hepsi bu kadar mı? Evet, bu kadar. Kimden gelmiş (Yalnız siz biliyorsunuz. Ben dâhil, hiç kimse bilmiyor.)? Çok uzun zamandır...

kilit ve anahtar için ayrılık ayrılık üstüne harelenir aşınmayan pas yüzünden   karıncalanmayan kilidi kır anahtarı tanımayan gözünden o vakit akıtır pas silinir şu demir mahlas   hiçlik kırılmıştır...

Piyanisti izlerken, Piyanist ’in hep bir şey yapmasını bekledim. Bir şey yapacağını sanarak, başında yapmadı, ortasında, sonunda yapacağını, ama hep yapacağını sanarak bekledim.Oysa beklediğim...

Çiğneyemediği gölgesinin barınağında şiir tabiatlı yeşil gök tabiatlı sembol     kaç bin yıldır düşünce denli rüya.           Suyun belirtilerinden ben oyum aksimin çığlığı duyumlar ben buyum bilincin...