Nurşah Karaca

-İmdaat! -İmdat yardım edin! Yüzme bilmiyorum... -Köyüne dön aptal! -Sana hoşçakal bebek! -Doğduğun yere git Afrikalı! Daha fazla dayanamazdım. Televizyonu kapattım. “22 yaşındaki Gambiyalı Pateh Sabally Venedik’teki Büyük Kanal’a düştü. Yüzme...

Yine uyuyamadım. Az sonra kapım tokmaklanacak biliyorum. Ak bir koyun kapımı çalıp beni gecenin karanlığına çağıracak. Karanlık her şeyi örter. Karanlık geceyi gizler. Bütün hakikatler...

   Onu ilk gördüğümde yalpalayarak çaresizce sağa sola giden kolları ve ayakları değil, o masum, melek gibi yüzü dikkatimi çekmişti. Komşular, “Kim biliyor musun...

Ben ki daha on dört yaşındayım. Delikanlı çağındayım. Bıyıklarım yeni terlemiş, alnıma düşen perçemin altından bir çiğ tanesi gibi usulcacık patlayıvermiş sivilceler. Ellerim yüreğim...

Gün akşama dönmüş, ömrüm ikindiye. Yıldızlar dökülmüş bir bir semaya, saçlarıma duman çökmüş. Her şey, evet her şey olması gerektiği yerde. İşte eskimiş, sıvası...

   Gökyüzü yine hüzün gömleğini geçiriverdi üzerine. Tezgâhlarımızın üzerinde bir tutam yalnızlık. Rızkımız bildiğimiz kasalarımızı 'Bismillah' deyip toplamaya koyulduk, nasırlı ellerimizde günün yorgunluğu. Kazandığımız...

   Çöllerden geliyorum susuz ve yorgun. Yakan, yıkan, kasıp kavuran... Ellerimde avuç dolusu hikâye. Maksadım, aklı başında hikâyeler anlatmak değil aklı başında insanlara. Deli Dumrul olmak...

İçimdeki her şey yıkıldı. Oturduğum ev yıkıldı. Hayat, çivileri paslanmış, çürümüş ahşap bir ev gibi çatırdayarak düşüyor üstüme. Kalk gidelim buralardan! Sanki, ölüm ardımızdan gelmeyecek gibi. Olsun,...

   Püfür püfür İstanbul kokan bir sabah aldım haberini. Martılar çığırtkan telaşlarla başımın üzerinde uçuşurken, hayatın beyhude koşuşturmasında kim olduğumu, ne olduğumu unutmuşken ve...

Akşam oldu. Dünya soldu. Kızıla çalan gökyüzünden elimde tek kalan; başımdaki aklar, Radyoda uşşak makamında bir şarkı, “akşam oldu hüzünlendim ben yine/ hasret kaldım gözlerinin rengine.” Sobamın üstünde kaynamaktan...

Nigara... Hüznün ve hasretin adı. Acının ve korkunun kol gezdiği sokaklarda umudun, tükenmemişliğin, direncin adı Nigara... Gazi Hüsrev Begova Camii'nin hemen  yanıbaşındaki daracık taş sokaklarda  Nigara'nın...

“Al götür şunu!” diye bağırmıştı ninem. “Cücük değil, kedi mübarek... Evden dışarı çıkmıyor. Garibanın anası yok ki peşi sıra gezsin. Nere gitsem ardıma düşüyor....

el-sual -ey ayna! -sana bakınca niye hep kendimi görüyorum? -kendi kusurlarım, zaaflarım, girdaplarım, çözülemeyen bilmecelerim... sıyırıp atamıyorum üzerimden bir tanesini bile. elimi uzatıp yakalayamıyorum. her geçen gün...

   Seviyorum  yağmuru. Gökten damla damla inip şefkatle ellerimizden tutuşunu seviyorum. Bir de patlamayı sabırsızlıkla bekleyen nisan tomurcuklarını... Telaşlı kıpırdayışlarıyla kuru dalları beyaza boyayan,...

-Cemal Efendi, biraz konuşsak!.. Dışarda şakır şakır yağmur yağıyordu. Tentenin altında durmasına rağmen yağmur taneleri kadıncağızın üzerine üzerine geliyor, yüzüne çarpan damlalar usulca yanaklarından süzülüyordu....

    En çok, uzun kıvrık kirpikleri arasından mavi mavi bakan bir çift gülen gözü özledim. Tatlı tatlı gülüşünü...  Hele bir de ak pak...