Nurşah Karaca

Tüller savruluyor.  Bir hakikatin üzerini acemice kapatmaya çalışırken  şevkle koşan  rüzgârın eşliğinde kanatlanıveriyorlar. Tüller... Varla yok...

Üç çocuk, üç taşattı kuyuya. Kuyu ses verdi. Sesler büyüdü, büyüdü... Sardı çocukları ipek bir yorgan gibi.Ateşe düşmüş bir nefes gibi karardı kuyu.  Çocukların...

“Sahi mühür mü bastın? “Hem de üç metre pazenle bir çift kara lastiğe? “On dönüm araziyi...

Kendinizi yalnız bir mezarın başında, yalnız bir selvi gibi hissettiğiniz anlar yok mu sizin? Hani yüksekçe bir yerden dağları, ovaları, usulca akan ırmakları görüp...

Kendinizi yalnız bir mezarın başında, yalnız bir selvi gibi hissettiğiniz anlar yok mu sizin? Hani yüksekçe bir yerden dağları, ovaları, usulca akan...

Kınalı elleriyle tutundu hayata. İnce, uzun, titrek ellerinde yol buldu hayat. Bir dağın tepe­sinde, dalları göğe durmuş yalnız bir kavak gibi salınıp durdu. Uzaktan...

Bana bir masal anlat anne, içinde hiç yalan olmasın. Devler, periler, cinler uğramasın içine. Yürüdükçe uzaklaşmasın hayaller. Mutluluklar kaf dağının ardında kalmasın. Bana bir...

İstanbul’u hiç bilmezdim. Adalara nasıl gidilir? Ya Üsküdar’a, Kadıköy’e, Beykoz’a? Bilmezdim hangi vapur beni bekler, hangi durak evimin yanıbaşında. Evim...

Gözümün ucunda bir sonbahar yaprağı, aklaşmış saçlarımda duydum o hışırtıyı. Bir çiçek, bir kelebek, bir de çiğ damlası duydu benimle beraber. Hayat dediğin avuçlarının arasına...

Ölüm mü değdi bana? Şöyle usulca dokundu. Hiç ölmeyeceğimi sandığım şu dünyadan bu kadar çabuk mu ayrılacaktım? Bu kadar çabuk mu defterim kapatılıp âlem-i ervah listesine adım...

-İmdaat! -İmdat yardım edin! Yüzme bilmiyorum... -Köyüne dön aptal! -Sana hoşçakal bebek! -Doğduğun yere git Afrikalı! Daha fazla dayanamazdım. Televizyonu kapattım. “22 yaşındaki Gambiyalı Pateh Sabally Venedik’teki Büyük Kanal’a düştü. Yüzme...

Yine uyuyamadım. Az sonra kapım tokmaklanacak biliyorum. Ak bir koyun kapımı çalıp beni gecenin karanlığına çağıracak. Karanlık her şeyi örter. Karanlık geceyi gizler. Bütün hakikatler...

   Onu ilk gördüğümde yalpalayarak çaresizce sağa sola giden kolları ve ayakları değil, o masum, melek gibi yüzü dikkatimi çekmişti. Komşular, “Kim biliyor musun...

Ben ki daha on dört yaşındayım. Delikanlı çağındayım. Bıyıklarım yeni terlemiş, alnıma düşen perçemin altından bir çiğ tanesi gibi usulcacık patlayıvermiş sivilceler. Ellerim yüreğim...

Gün akşama dönmüş, ömrüm ikindiye. Yıldızlar dökülmüş bir bir semaya, saçlarıma duman çökmüş. Her şey, evet her şey olması gerektiği yerde. İşte eskimiş, sıvası...

   Gökyüzü yine hüzün gömleğini geçiriverdi üzerine. Tezgâhlarımızın üzerinde bir tutam yalnızlık. Rızkımız bildiğimiz kasalarımızı 'Bismillah' deyip toplamaya koyulduk, nasırlı ellerimizde günün yorgunluğu. Kazandığımız...